Gosh darn GLUE!!

Klej może być stosowany zamiennie z klejem, cementu, śluzu lub pastą, [1] i jest dowolną substancją nanoszoną do jednej powierzchni lub obu powierzchni, dwóch oddzielnych elementów, które wiąże je razem i odporne na ich separację. [2] Przymiotniki mogą być używane w połączeniu ze słowem "Klej", aby opisać właściwości oparte na fizycznej lub chemicznej formie substancji, rodzaj połączonych materiałów, lub warunki, w których stosuje się [3]
użycie Kleje oferuje wiele zalet w zakresie technik wiązania, takich jak szycia, mocowanie mechaniczne, wiązanie termiczne itp. Należą do nich zdolność do wiązania różnych materiałów razem, aby rozpowszechniać stres bardziej efektywnie w całej stawie, opłacalność opłacalności łatwo zmechanizowanego procesu, poprawa Estetyczna konstrukcja i zwiększona elastyczność projektowa. Wady stosowania kleju obejmują zmniejszoną stabilność w wysokich temperaturach, względna słabość w klejeniu dużych obiektów o małej powierzchni wiązania i większej trudności w oddzielaniu obiektów podczas testowania. [4] Kleje są zazwyczaj organizowane przez metodę przyczepności. Są one następnie organizowane w reaktywne i niereaktywne kleje, które odnosi się do tego, czy klej reaguje chemicznie w celu utwardzenia. Alternatywnie można je zorganizować, czy surowe zapasy są pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, lub ich rozpoczęcia fazy fizycznej.
Kleje można znaleźć naturalnie lub produkowane syntetycznie. Najwcześniejsze stosowanie ludzkimi substancjami podobnymi do kleju było około 200 000 lat temu. [5] Pierwsze odniesienia do klejów w literaturze pojawiły się po raz pierwszy w około 2000 r. Grecy i Rzymianie zadali wielkie wkłady do rozwoju klejów. W Europie klej nie był szeroko stosowany do okresu 1500-1700 CE. Od tego czasu, aż 1900s wzrasta w użyciu kleju, a odkrycie były stosunkowo stopniowe. Dopiero od ostatniego stulecia rozwój klejów syntetycznych przyspieszyło szybko, a innowacje w tej dziedzinie kontynuuje obecnie.
* Wikipedia.